Cukrzyca jest zespołem wielu różnych schorzeń. Schorzenia te są konsekwencją utrzymywania się niekiedy przez wiele lat w organizmie chorego bardzo wysokiego stężenia glukozy we krwi. Cukrzyca nieleczona i niekontrolowana stopniowo i konsekwentnie niszczy nerki, pogarsza wzrok oraz powoduje różne schorzenia na stopach nazywane stopą cukrzycową.
Stany nadmiernego zawyżenia stężenia glukozy we krwi lub zaniżenia jej stężenia są spowodowane nieprawidłowym funkcjonowaniem trzustki. Trzustka wytwarzając insulinę powinna kontrolować poziom stężenia glukozy we krwi w stosunkowo wąskim przedziale od 80 do 100 mg/dm3 . W tym też przedziale utrzymywane jest stężenie glukozy w organizmach ludzi zdrowych. Stężenia glukozy we krwi nie może być zatem ani za wysokie, ani za niskie (http://www.cukrzyca.info.pl/pacjent/co_nowego/news/).
Glukoza jest cukrem prostym i stąd też wywodzi się nazwa choroby cukrzyca. Nie wywodzi się zatem od cukru stołowego. Glukoza powstaje w żołądku w wyniku trawienia węglowodanów, a następnie jest rozprowadzana przez krew po całym organizmie człowieka. Insulina jest wytwarzanym przez trzustkę hormonem, który ułatwia przedostawanie się glukozy z krwi do wnętrza komórek. W komórkach orgasnizmu człowieka glukoza zostaje utleniona do dwutlenku węgla. Utlenianie glukozy dostarcza komórkom energii niezbędnej do wykonywania różnego rodzaju funkcji, między innymi do kurczenia oraz rozkurczania mięśni. Glukoza pełni zatem rolę paliwa, które w komórkach organizmu podlega utlenieniu. Utlenianie glukozy w komórkach można uważać za jej bezpłomieniowe spalanie.
Jeżeli glukoza – z powodu niedostatecznego stężenia insuliny we krwi – nie może przedostać się do wnętrza komórek i nie zostaje w nich utleniona, to komórki organizmu nie mają ciągłego dopływu potrzebnej im energii. Komórki słabną i nie wykonuje należycie swoich różnorodnych funkcj ; słabną komórki, a w konsekwencji słabnie też cały organizm.
W czasie trawienia posiłku coraz więcej glukozy przedostaje się z żołądka do krwi. Przy braku dostatecznego stężenia insuliny we krwi glukoza nie może się przedostać do wnętrza komórek, a jej stężenie we krwi ciągle rośnie. Kiedy stężenie glukozy znacząco przekracza tak zwany próg nerkowy (180 mg/dm3), glukoza z paliwa energetycznego przekształca się w czynnik destrukcyjny, szkodliwy i niszczący stopniowo wszystko, co zniszczyć może, a szczególnie nerki, oczy i stopy. Im wyższe jest stężenie glukozy we krwi, tym bardziej jest ona szkodliwa dla organizmu. Aby obniżyć nadmierne stężenie glukozy we krwi nerki usuwają jej nadmiar z krwi do moczu, w którym pojawia się cukier (glukoza).
Glukoza należy do cukrów prostych i jest jednym z dwóch składników sacharozy czyli cukru stołowego powszechnie używanego do słodzenia. Cukier stołowy nie jest jednak ani głównym, ani jedynym źródłem glukozy – a tak niestety, błędnie sądzi wielu pacjentów. Pacjent może w ogóle nie słodzić i nie jeść niczego słodkiego – a mimo to mieć bardzo wysokie stężenie glukozy we krwi. Głównym źródłem glukozy są niesłodkie węglowodany, które znajdują się we wszystkich produktach mącznych, ziemniaczanych i im podobnych.
Same tylko lekarstwa nie powstrzymają Twojej cukrzycy 